Gdy włączyłam Outer Banks po raz pierwszy, przerwałam odcinek w połowie, ponieważ zasnęłam. Za drugim razem również. Ale ja lubię spać przy serialach. Nawet jak są świetne. A Outer Banks to na pewno co najmniej bardzo dobra produkcja.
Jest to propozycja dla każdego. Obejrzałam go z chłopakiem, na co dzień pracującym przy programach, których nazw nie potrafię wymówić. Mogłabym polecić go mojej mamie, nauczycielce i fance ekranizacji Wiedźmina z zeszłego roku. I dziś rekomenduję go także Tobie, nieważne skąd czerpiesz na chleb i piwo, ile masz lat, jakiej muzyki słuchasz i czy w sekcji oglądaj dalej na Twoim netflixowym koncie dumnie widnieje Love is Blind (lub, co gorsza, Too Hot to Handle).
Po prostu przestań to czytać i kliknij play. Nie ma co tracić czasu.
John B stracił ojca w wypadku, który stale stanowi tajemnicę dla mieszkańców Outer Banks. Kołysze się nad nim widmo rodziny zastępczej, w dodatku wyrzucono go z pracy i jedynym, co mu pozostało, to wewnętrzny głos, wołający o wzięcie spraw we własne ręce – nie tylko tych związanych z przymusową wyprowadzką, ale również dotyczących zaginionej łodzi, w której aż roi się od złota. Złota, które pozwoliłoby biednemu chłopakowi zasmakować godnego życia. Złota, którym podzieliłby się z przyjaciółmi, by i oni przestali gościć na nizinach marginesu społecznego.
Płotki. Tak nazywają siebie dzieciaki, dla których życie nie było równie łaskawe, co dla bogatszych kolegów, potomków swoich usytuowanych rodziców. John B, Kiara, JJ i Pope stanowią wyklętą partię towarzyską. Są dla siebie wszystkim – najlepszymi kumplami, rodziną, powiernikami. Kiedy już zdobędą sztabki, będą żyć długo i szczęśliwie. Okazuje się jednak, że droga do złota jest wyboista i obfituje w zakręty.
Romans, thriller, przygoda i dramat
Outer Banks czerpie z wielu gatunków, zabiera z nich to, co najlepsze i komponuje tak, by współgrało z fabułą. Opowiada o przyjaźni i miłości, choć nie tylko tej nastoletniej, ale rodzicielskiej, nie każdemu danej w takiej ilości, jakiej potrzebuje. Wydarzenia, z jakimi zmagają się bohaterowie, nieraz z bronią w ręku, stanowią zalążek dobrego thrillera, a historia zaginionej łodzi zdaje się być wzięta z przygodowych filmów dla młodzieży. Wszystko łączy się w momentami zabawną, a momentami wzruszającą historię, zakrapianą pożądanym u znudzonych kwarantanną widzów napięciem, którzy pragną choć na chwilę zapomnieć o maseczce i rękawiczkach.
Ile jeszcze?
Rzadko mi się zdarza oglądać seriale z tak nieoczywistym, rozbudowanym zakończeniem. Ponieważ do ostatniego odcinka nie znałam ich liczby, wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że scena, którą widzę, jest finiszem całego serialu. Kropką nad I. Pożegnaniem z ulubionymi postaciami. Wówczas okazywało się to dopiero początkiem kolejnej przygody, startem nieprzewidzianych przeze mnie komplikacji. Ponownie z obawą liczyłam sekundy, pewna, że już nie zobaczę upragnionego, charakterystycznego przycisku, zwiastującego kolejny odcinek. A potem on się pojawiał, a ja nie mogłam uwierzyć, że bohaterowie mają mi coś jeszcze do powiedzenia. Niejednokrotnie mój towarzysz podróży zwracał uwagę, że „tak mogłoby się skończyć!”, ale na szczęście się mylił.
Mnogość wątków
Nie zawsze uznałabym tego za zaletę, ale w tym przypadku tak i jeszcze raz tak. Jak wyżej wspomniałam, serial obfituje we wszelkie rozwiązania gatunkowe, co niewątpliwie przyciągnie sympatyków różnej kinematografii, ale oprócz tego, ilość rozgrywających się na scenie wydarzeń potrafi zdumieć nie jednego serialomaniaka. Przyznam, że krótkie wyjście do kuchni celem zaparzenia melisy bez zapauzowania, skutkowało tym, że po kilku minutach nie wiedziałam, co bohaterowie robią po drugiej stronie wyspy. Bądźcie więc uważni!
Słowem podsumowania…
Outer Banks to nie tylko opowieść o poszukiwaniu bogactwa, drogi do lepszego jutra i akceptacji społecznej. To również wzruszające świadectwo dzieciaków, które zaznały przemocy, wpadły w sidła narkotyków, są czarnymi owcami swoich z pozoru idealnych rodzin i jedyne, czego pragną, to szczerego uścisku dłoni dumnego ojca bądź łaskawego spojrzenia matki. Życzę Netflixowi więcej takich udanych produkcji, a nam – widzom – dobrego, wartościowego czasu spędzonego przed ekranem. Miasteczko Outer Banks to plac zabaw zagubionych, młodych ludzi. A zabawa na nim może uzależnić.
Niekulturalni 